آماس گوش درونی

آماس گوش درونی چیست؟

 آماس گوش درونی(لابیرنتیت) نوعی اختلال گوش درونی است. دو عصب دهلیزی گوش درونی اطلاعات مربوط به جهت‌یابی فضایی و کنترل تعادل را به مغز ارسال می‌کنند. وقتی یکی از این عصب‌ها ملتهب شود آماس گوش درونی ایجاد می‌شود.

 نشانه‌­های این بیماری شامل گیجی، حالت تهوع و کاهش شنوایی است. سرگیجه که یکی از نشانه‌­های دیگر این بیماری است . نوعی گیجی است که احساس می‌کنید در حال حرکت هستید درصورتی‌که این‌طور نیست و موجب اختلال در رانندگی، کار و دیگر فعالیت‌ها می‌شود. داروها و تکنیک‌های خودیاری می‌توانند شدت سرگیجه را کاهش دهند.

چندین عامل ازجمله عفونت و ویروس‌ها می‌توانند باعث این بیماری شوند. هر نوع عفونت گوش نیاز به درمان فوری دارد، اما روش مشخصی برای پیشگیری از آماس گوش درونی وجود ندارد.

درمان آماس گوش درونی معمولاً شامل استفاده از دارو به‌منظور کنترل نشانه­ است که بیشتر افراد ۱ الی ۳ هفته پس از مصرف دارو تسکین پیداکرده و طی ۱ یا ۲ ماه به بهبودی کامل دست پیدا می‌کنند.

 نام‌های دیگر بیماری

آماس باکتریایی گوش درونی؛ آماس سروزی گوش درونی؛ التهاب عصب-وستیبولار؛ نوروتیت وستیبولار؛ التهاب ویروسی عصب گوش دورنی؛ التهاب عصب-وستبولار؛ آماس گوش درونی-سرگیجه: آماس گوش درونی-گیجی؛ آماس گوش درونی-سرگیجه؛ آماس گوش درونی-کاهش شنوایی

ممکن است پزشک برایتان معاینهٔ فیزیکی انجام دهد. همچنین ممکن است تست سیستم عصبی (تست نورولوژیکال) برایتان انجام شود.

برخی از تست‌ها علت‌های دیگر این بیماری را رد می‌کنند، ازجمله:

• نوار مغزی (EEG) که فعالیت الکتریکی مغز را می‌سنجد

• الکترونیستاگموگرافی، گرم کردن و سرد کردن گوش به‌وسیلهٔ هوا یا آب به‌منظور بررسی رفلکس چشم (تست کالریک)

• سی‌تی‌اسکن سر

• تست شنوایی

• ام آر آی سر

چه زمانی باید با پزشک تماس گرفت

با پزشکتان تماس حاصل کنید اگر:

• گیجی، سرگیجه، کاهش تعادل یا دیگر علائم آماس گوش درونی را دارید.
• شنوایی‌تان کاهش‌یافته است.

   درصورتی‌که دچار علائم شدید زیر هستید با ۱۱۵ یا شماره اورژانس محلی خود تماس حاصل کنید:

• تشنج
• دوبینی
• غش
• استفراغ زیاد
• بریده‌بریده حرف زدن
• سرگیجه هنگام تب بالای ۱۰۱ درجه فارنهایت (۳۸/۳ درجه سانتی‌گراد)
• ضعف یا فلج

آماس گوش درونی معمولاً بر اثر ویروس و گاهی اوقات توسط باکتری ایجاد می‌شود. سرماخوردگی یا آنفلوانزا می‌تواند باعث این بیماری شود. گاهی اوقات عفونت گوش منجر به آماس گوش درونی می‌شود. علل دیگر آن شامل آلرژی یا برخی از داروهایی است که برای گوش درونی مضر است.

 گوش درونی در شنوایی و تعادل اهمیت دارد. وقتی دچار آماس گوش درونی می‌شوید بخش‌های گوش درونی عفونت کرده و متورم می‌شود و درنتیجه تعادل خود را از دست می‌دهید و شنوایی‌تان کاهش می‌یابد.

 آماس گوش درونی در هر سنی ایجاد می‌شود. چندین عامل در آن نقش دارند، ازجمله:

• بیماری‌های تنفسی مانند برونشیت

• عفونت‌های ویروسی گوش درونی

• ویروس‌های معده

• ویروس‌های هرپس

• عفونت‌های باکتریایی ازجمله عفونت باکتریایی گوش میانی

• عفونت اندام‌ها، مانند اندام‌هایی که باعث بیماری لایم می‌شوند.

 خطر ابتلا به آماس گوش درونی افزایش می‌یابد اگر شما:

• سیگار بکشید

• مقدار زیادی الکل بنوشید

• سابقهٔ آلرژی داشته باشید

• همیشه خستگی داشته باشید

• تحت استرس شدید باشید

• برخی داروهای تجویزی را مصرف کنید

• داروهای بدون نسخه (مخصوصاً آسپرین) مصرف کنید

علائم آماس گوش درونی سریعاً آغازشده و طی چند روز بسیار شدید هستند. معمولاً این علائم بعد از چند روز از بین می‌روند، اما زمانی که سر خود را به طور ناگهانی تکان دهید علائم ظاهر می‌شوند. این بیماری معمولاً با درد همراه نیست.

• حتی وقتی بی‌حرکت هستید احساس می‌کنید در حال چرخش هستید (سرگیجه)

• چشم‌ها خودبه‌خود حرکت می‌کنند و متمرکز کردن آن‌ها مشکل است.

• گیجی

• کاهش شنوایی یکی از گوش‌ها

• کاهش تعادل- ممکن است از یک سمت به زمین بخورید

• حالت تهوع و استفراغ

• زنگ زدن یا صداهای دیگر گوش (وزوز گوش)

• کاهش شنوایی یک گوش در فرکانس‌های بالا

آماس گوش درونی معمولاً طی چند هفته برطرف می‌شود. درمان به کاهش سرگیجه و علائم دیگر کمک می‌کند. داروهایی که این بیماری را درمان می‌کنند شامل موارد زیر است:

• آنتی‌هیستامین‌ها

• داروهای کنترل تهوع و استفراغ مانند پروکلرپرازین

• داروهای تسکین‌دهندهٔ گیجی مانند مکلیزین یا اسکوپولامین

• مسکن‌ها مانند دیازپام (والیم)

• کورتیکواستروئیدها

• داروهای ضدویروس

 اگر استفراغ شدید دارید ممکن است در بیمارستان بستری شوید.

 از دستورات پزشک در مورد مراقبت در منزل پیروی کنید.

انجام موارد زیر می‌تواند به کنترل سرگیجه کمک کند:

• بی‌حرکت بودن و استراحت کردن

• خودداری از حرکت‌های ناگهانی یا تغییر وضعیت

• استراحت در زمان ظهور علائم شدید. به‌آرامی فعالیت خود را انجام دهید. ممکن است هنگام عدم تعادل در حملات این بیماری برای راه رفتن به کمک نیاز داشته باشید.

• هنگام حملات از قرار‌گرفتن در معرض چراغ‌های روشن، تماشای تلویزیون و مطالعه خودداری کنید.

• از پزشکتان در مورد درمان تعادل (Balance Therapy) سؤال کنید. این روش زمانی که تهوع و استفراغ برطرف شود مفید است.

 پس از برطرف شدن علائم باید از انجام موارد زیر به مدت 1 هفته خودداری کنید:

• رانندگی

• کار ماشین‌آلات سنگین

• کوه‌پیمایی

سرگیجهٔ ناگهانی هنگام انجام این فعالیت‌ها می‌تواند خطرناک باشد.

درونما (پیش‌آگهی)

برطرف شدن کامل علائم آماس گوش درونی نیاز به زمان دارد.

• علائم شدید معمولاً طی ۱ هفته برطرف می‌شوند.

• بیشتر افراد طی ۲ الی ۳ ماه کاملاً بهبود پیدا می‌کنند.

• سرگیجهٔ بزرگ‌سالان مسن طولانی‌تر خواهد بود.

 در موارد نادر کاهش شنوایی دائمی است.

پیشگیری

روش مشخصی برای پیشگیری از آماس گوش درونی وجود ندارد.